40 - 45 falandir

uzaktan bakan biri acaba böyle mi tahmin ediyordur; 40 - 45 falan? ben size bir kolaylik yapayim ve tahmine yer bırakmayayım; bugun itibarıyla 46.

doğumgünlerime duskun degilim. sevdiklerimle birlikte eglenmeye vesile olsun diye kutlarım, yoksa da kutlamam. baska da bir özel anlami yok benim icin. o halde neden bu yazıyı bugün yayınlıyorum degil mi? 45 gecirdigim en ilginc, en ogretici ve belki de en yapici yaslardan biri oldugu icin (kendime) bir ozet gecmek istedim. hasbelkader buraya denk geldiyseniz belki sizin de isinize yarayacak bir seyler cikar, ya da oylesine okursunuz iste -her seyden de bir fayda beklemeyin zaten canim...

simdilik bir liste halinde toparlayayim diyorum bunlari, 45'imde yasadiklarimi, ozel bir onem sirasi gozetmeden, aklima geldigi sirayla. belki 21 aralik'a kadar baska bir format da gelir aklima. asagida bir liste varsa gelmemis, ya da o formata gecmeye vaktim olmamis / usenmisim demektir (bence ikincisi olacak)

1. bosandim. hayatimda ikinci kez oldu bu. ikinci kez olmasi ilkinden tecrube kazandigim anlamina gelmiyor(mus). her insan baska, haliyle her iliski de. bu nedenle ayriliklarin nasil yasandigi iliskiden iliskiye aktarilan bir tecrube degil(mis).

herkesin bu gibi surecleri nasil yasadigi farklidir diye tahmin ediyorum. benim icinse tam o surecte kendimi buyuk bir mesguliyet icinde bulmam belki de, sureci yumusak gecirmemi sağladı -ilkine kıyasla. demem o ki mesguliyet guzel bir arac. 

15 yil aradan sonra yeniden yalniz yasamaya alismam da dusundugumden daha kisa surdu. hemen eski dostum rutinlerimi yeniden kurdum. rutin dediysem de basit seyler iste; gunluk hayatin bir takim zaman alan, akil kurcalayan kisimlarindan bahsediyorum. mesela mutfakta vakit gecirmeyi ne kadar sevdigimi hatirladim ama bunu da her gun saatlerimi gecirmek haline getirmedim: her haftasonu 2-3 saat icinde o hafta ne yiyeceksem -ogle yemekleri dahil- hazirlayip cikiyorum mutfaktan. bunun baska bir nedeni daha var ve onu da asagida yazacagim.

2. kilo verdim. cok kilo verdim. uzunca zamandir yapilacaklar listesinin basinda duruyordu. kestirilebilir ve uzunca bir sure evde oldugum ve is yukumun buna musait oldugu ilk zaman ocak 2018 idi. ozellikle 2017'deki cilgin seyahat ve is temposunun sonunda bunun olmasini dort gozle bekliyordum acikcasi. once kendimi aralik'ta yeni diyet duzenime alistirdim (intermittent fasting), ve ocak'ta da spor rutinimi yeniden kurdum. ocak sonunda hayatimin dramatik sekilde degismesine ragmen (e bosandim?) ne diyet ne de spor rutinimi bozmadan hedefledigim kiloya kendimi epey yaklastirabildigim icin kendimi buradan kutluyor ve sirtimi potpotluyorum.

evet evet biliyorum, revenge body diye bir terim var. motivasyonum bu muydu? bilmiyorum, belki de oyledir. ben daha cok uzun suredir planladigim ve kendimi gunluk hayat rutinlerimle dengede tutmaya calisirken yakaladigim stabilite sayesinde ortaya cikan dogal bir sonuc olarak goruyorum. ote yandan insanin fiziksel gorunusunun yalnizliga yeniden alismaya calistigi bir donemde onemli bir faktor haline geldigini de yadsiyacak degilim. neyse, ben bu konuda bana yardim eden o basit receteyi vereyim: intermittent fasting (16-8), strength training, az miktar caloric deficit altinda dogru duzgun beslenmek (abur cubur yok diyor), ve icki icmemek. bu sonuncusuyla ne yapacagimi merak ediyordum acikcasi ama dedigim gibi bosanmanin ilk aylarinda bile agzima tek damla icki koymadim. bu konudaki motivasyonumu cok hizli sonuc gormeye baslamamla iliskilendiriyorum; insan gelismeyi gordukce katettigi mesafenin kiymetini daha cok anliyor.

3. isimde basarili oldum. bilenleriniz biliyordur, son bilmem kac yildir cok yogun tempoda calisiyorum. bu yogunlugun ilk somut meyvesini 2017 ortalarinda alarak sirketimin en prestijli departmanlarindan birine transfer oldum. 2018'de de yeni rolumle en buyuk sorumlulugumu alip onu da beklenenin uzerinde bir basariyla tamamladim. bu korpirit dili bir kenara birakip ozete gecersek; bunca yildir kicimi yirtarak ugrastigim sey nihayetinde oldu ve artik daha az calisarak daha cok basarabilir hale geldim. 2018 icinde sadece 1 gun haftasonunda calistim, su anda ofiste olup olmamam kimsenin umrunda bile degil ve hala 2017'ye kiyasla daha cok ve buyuk sonuclar aliyorum...

4. kedilerimle aramizdaki bag guclendi. nispeten uzun sureli seyahatlerimde bile geri geldigimde evde beni ozlemis iki esek bulmak hosuma gidiyor. yatagin bir kosesinde iki buklum vaziyette uyuyor olsam da bundan hic sikayetci degilim.

5. kendimi daha iyi tanidim. insan her zaman kendine donup bakma firsati bulamiyor maalesef. bu sene buna vaktim de vardi, bunu yapmaya istegim de. kendimle alakali sasirtici seyler ogrenmedim ama daha iyi bir insan olmaya dogru bir mesafe katettigimi dusunuyorum; umuyorum ise yaramistir.

6. mutlu oldum. biraz sasirtici belki bu kadar calkantili bir yilin ardindan bunu soylemek ama oyle. hayatimin hafifledigini ve gercek bir ic huzuruna kavustugumu ben uyku duzenimden anliyorum ekseriyetle. darmadagin baslayan senenin ortalarini gecince, temmuz-agustos gibi, bir dinginlik bir huzur, bir mutluluk, bir kendinden ve hayatindan memnuniyet geldi uzerime. bu da basta uyku duzenim olmak uzere butun hayatima olumlu yansiyor tabii.

kimbilir neleri yazmayi unuttum ama burasi bir bilanco olmadigi icin arkamdan kosacak degiller. zaten ozetle "uzuluyorsun, mutlu oluyorsun, uzuluyorsun, mutlu oluyorsun ve bir bakmissin ki 46"