babalar ve oğullar

bugün babamla konuştum. annemin ölümünden beridir bugüne dek yapmadığımız bir sıklıkla konuşuyoruz -meğerse geveze bir adammış :)

günlük hoş beş geyiği geçince anladım muhabbeti biraz daha uzatmak istediğini. birazcık dürtünce yalnızlıkla alâkalı dertleri dökülmeye başladı; zormuş. "oglum sen nasıl yapıyorsun" diye sorunca beni bir gülme tuttu. "baba" dedim, "bir süre sonra çok konforlu bulacaksın bunu".

diyemedim tabii "kendini öğrenmeye başlayacaksın" diye koca adama. ayrıca kimbilir, belki de hiç sevmeyecek kendini...

bugün babam biraz benim çocuğum oldu. yaşı  epey geçkin ama n'apalım artık, evlat deyip bağrıma basıcam...